Maandagmiddag 31 oktober 2022 bereikte ons het verdrietige bericht dat ons prominente lid Jack de Ruijter onverwacht is overleden. Op zondag was hij niet in de kerk en een dag later ook niet op zijn werk. Dit was aanleiding om nader onderzoek te doen naar zijn afwezigheid. Hierbij is Jack levenloos in zijn bed aangetroffen. Bij de autopsie door de arts bleek Jack een natuurlijke dood gestorven. Hij is 64 jaar geworden.We verliezen in Jack een markant en trouw lid van onze vereniging. Jack liep in september 1980 bij schaakvereniging Papendrecht binnen en was meer dan 40 jaar lid van Papendrechtse schaakclub. Hij verzuimde alleen bij ziekte.
Jack was een bijzonder mens. Hij kende zijn beperking, maar ging daar op een heel natuurlijke wijze mee om. Jack was innemend en geliefd bij een ieder. Altijd was hij betrokken op de andere leden en de schaakwereld in de regio. Bij Jack hoorde je de laatste nieuwtjes en altijd was hij een gezellige en geanimeerde gesprekspartner. Als je tijdens de clubavond binnenkwam was Jack meestal één van de eersten die je aansprak. Zeg, heb jij ook gehoord dat…?
Jack was een bijzondere schaker. Hij kon zijn eigen kwaliteiten op schaakgebied prima inschatten. Hij wist dat het clubkampioenschap er voor hem niet in zat, maar dat was voor hem geen enkel punt. Hij richtte zich op wat wel mogelijk was. Mooie en interessante schaakpartijen spelen tegen een tegenstander van ongeveer gelijke sterkte. Hij genoot van het schaken en had er plezier in om zijn tegenstander te slim af te zijn. Je moest hem vooral niet onderschatten, want juist dan was hij er als de kippen bij om te laten zien wat hij kon!
Hij koesterde winstpartijen tegen de sterkere schakers bij het snelschaken. Het maakte hem trots en blij! Zo’n mirakel werd vele jaren later graag door hem in herinnering geroepen. Jack speelde ook in teamverband en was apetrots op zijn eerste externe overwinning van dit nieuwe seizoen en nu dus ook laatste wedstrijd in de RSB-competitie. Hij had fraai gewonnen. Meerdere mensen werden naar het bord geroepen, zodat Jack kon laten zien hoe hij dit kunstje geflikt had. Mooi ook, dat hij zijn laatste interne schaakpartij vorige week heeft mogen winnen.
Jack was een graag geziene gast bij de schaakverenigingen in Sliedrecht en in Dordrecht. Vele jaren was hij deelnemer bij de toernooien daar en zo af en toe ging hij met een prijs naar huis. Ook onverwachte overwinningen op sterke spelers beschouwde Jack als een prijs! Tijdens dit soort gelegenheden was hij altijd zichzelf: Jack de Ruijter, de man die iedereen zonder terughoudendheid aansprak! Op onze club zette Jack zich in voor de jeugd. Op zijn eigen kenmerkende wijze probeerde hij de eerste stappers de eerste beginselen van het schaken bij te brengen. Dat was niet altijd gemakkelijk, maar hij deed het en zette zich er voor in. Jack wilde zijn bijdrage leveren. Zo was hij ook de man die alle schaakmaterialen controleerde. En tenslotte was hij ook de man van ons Oliebollentoernooi, Jack was daarvan animator en sponsor. Dat toernooi dopen we vandaag om tot het Jack de Ruijter Oliebollentoernooi. Het was volkomen terecht dat hij in 2011 lid van verdienste werd van de schaakclub. Een eervolle benoeming, die slechts voor een enkeling is weggelegd.
Jack de Ruijter is niet meer. Vanaf vandaag zal het op de clubavond van PASCAL anders zijn. We zullen zijn wekelijkse aanwezigheid gaan missen, maar denken met veel respect en waardering aan hem terug!
Een mooi in memoriam voor Jack, die omschreven wordt zoals hij was.
Wim Roodnat
Ik wens de clubleden en andere nabestaanden sterkte.
Jack was altijd fanatiek, een man met een goed hart die veel over had voor zijn dierbaren. Ik weet zeker dat hij van boven de schaakclub nog vele jaren zal monitoren. Hij is nu vast al beter geworden in schaken dan ieder huidig lid. 😉 Bedankt voor je schaaklessen en inzicht, een decennium geleden alweer. Prachtige jeugdherinneringen die ik ongetwijfeld zal koesteren. De kleinste bijdrages gaven jou en ons veel genot. Onze laatste partij was je me te slim af, ik had je onderschat! Ik dacht passief te kunnen winnen, passief spelen en wachten tot het juiste moment. Maar toen maakte ik zelf juist een blunder! Trots vertelde je m’n vader over onze partij.
Maar daar waar je zegenvierde, toonde je ook nederigheid. Je was alsnog trots op hoe ik gespeeld had, en liet het ieder kennen dat ik best wel kan schaken. “Hans, jij wil vast wel weten hoe jouw zoon gespeeld heeft!” Hoe Jack in het leven stond is voor mij ontzettend inspirerend. Zijn toewijding aan het geloof en de kerk en daarnaast zijn positieve blik en actief leven kon door ieder als opmerkelijk en indrukwekkend ondervonden worden. Ik ben dankbaar dat ik je heb mogen kennen en zie je graag weer wanneer onze wegen weer mogen kruisen.
Een heel mooi eerbetoon aan een bijzondere en prettige man. Zelden kwam ik hem tegen, maar hij wist wie ik was. Ik denk dat Jack en ik misschien ooit twee snelschaakpartijtjes hebben gespeeld. Maar bij het evalueren na de partij ging het nooit over mijn vele verkeerde zetten, of over zijn paar goede zetten, maar over het feit dat ik leraar was. Dat ik in Dordt woonde, werkte. En speelde ja. Of ik al gehoord had dat,… Zeker. Groot verlies. Ik zal me Jack met veel respect en waardering herinneren. Sterkte voor nabestaanden.
Ik ga een enorme (schaak)vriend missen. De vriendschap duurde meer dan 35 jaar. Hij plaagde mij veelvuldig, ik deed dat andersom, maar altijd met respect. We hadden veelvuldig contact en zeker als Ajax had verloren wist hij me direct te bellen. Bij Sliedrecht was hij een zeer geziene gast. Het Alblasserwaardtoernooi zonder Jack is als een voetbalwedstrijd zonder doel. Onvoorstelbaar.
Ik zal hem missen en meer dan hij ooit gedacht zou hebben.
Wat een droevig nieuws. Ik heb Jack voldoende gekend om te beamen dat hij inderdaad zulke warme woorden en herinneringen heeft verdiend. Aan zijn clubgenoten en andere (schaak)familieleden. Veel sterkte met het verwerken van dit verlies en het bewaren van de goede herinneringen.
Angelo Ayala
Voorzitter RSB
Ook ik ken Jack al vanaf 1980 omdat Arie, mijn man, speelde bij toen nog schaakvereniging Papendrecht. Ik ging regelmatig kijken bij de club en toernooien en daar viel Jack meteen op! Arie ging wat jaren later een avondje schaken bij Jack thuis die toen nog bij zijn ouders woonde. Elk jaar een avondje daar en Jack een avondje bij ons thuis. Koffie met wat lekkers en dan een Bitter Lemon met nootjes en stukjes kaas want daar hield hij wel van. Zelfs onze 3 zonen kennen Jack, wie niet? Tot zelfs het afgelopen jaar kwam hij nog bij ons thuis schaken. Na zo’n avondje waren wij weer op de hoogte van het laatste nieuws wat betreft schaken en rond Jack’s leventje. Bewonderenswaardig hoe Jack met zijn beperking omging en ‘gewoon’ leefde.
Jack zal zeker gemist worden op de club! Het zal stil zijn zonder hem….
Mijn herinneringen aan Jack zijn talrijk.
In het verleden toen er nog verenigingsmarkten georganiseerd werden, draaiden Jack en ik de Schaakkraam.
Ik weet nog dat we tijdens noodweer op het oude winkelcentrum de Meent stonden met de kraam en dat de schaakstukken door de lucht vlogen ,dat we het daarna wel genoeg vonden en we kletsnat naar huis gingen.
Hij kwam regelmatig bij ons een potje schaken thuis maar er werd haast meer gepraat dan geschaakt.
Ook bezocht ik hem weleens thuis om boeken en CD,s uit te zoeken die naar de kringloop konden maar van echt opruimen daar kwam het dan niet van. Ook restaureerde ik schaakbekers en een mooie trofee ,een paard, dat in stukken gevallen was voor hem.
Als ik een avondje bij Jack afsprak werd ik in de watten gelegd,hij kocht de halve Jumbo leeg met een lekker biertje, gebak bij de koffie, stukjes kaas en plakken worst.
Het oliebollen toernooi dat regelde Jack, Margreet en ik om 300 oliebollen en appelflappen in te kopen bij Bakker Vlot en verder richting schaakvereniging te vervoeren.
We zullen Jack missen. Het was een goed mens.
Mooie herinneringen hierboven. Ik ken Jack
ook al heel wat jaartjes, helaas weinig tegen
hem geschaakt maar we hebben veel gelachen!
Net voor de Corona en de laatste maanden zag
ik Jack vaak in de bus van Dordrecht naar Papendrecht.
Dat waren altijd mooie en fijne gesprekken die bijna altijd over
schaken of over voetbal gingen, soms had Jack weer een nieuwe mop.
Het gebeurde dan ook regelmatig dat ik een paar haltes miste omdat we diep
in gesprek waren, dit tot grote schik van Jack.
Hopelijk is er een schaakhemel want daar hoort Jack zeker in thuis.
Jack was als schaker, als liefhebber en als mens niet te missen… Hij liet zien en merken dat de schaakwereld gelukkig uit meer bestaat, dat mensen met ELO-punten. Jack kreeg als deelnemer dan ook meermalen het applaus dat bij een kampioen past. Op de nieuwssites Papendrecht, Dordrecht en Sliedrecht ook aandacht voor JACK!
Het is ook goed om JACK zo te gedenken en te herdenken….
Het wordt heel raar om het Alblasserwaardtoernooi te spelen en dan Jack niet te treffen. Dat is eens per jaar, dus ik zag Jack ook eens per jaar. Op zijn grijzer wordende haren na veranderde Jack in al die 30 jaren geen spat.
Hij stond dan altijd meteen klaar om mij te waarschuwen dat er in de jeugd van PASCAL nu écht een talent was opgestaan. En mij meteen bij te praten over mijn oud-clubgenoten van SV Alblasserdam. Een prettige continuïteit die nu ineens wordt onderbroken. Ik denk dat Jack meer gemist zal worden dan hij zelf ooit had gedacht.